Likwidacja Świadectwa z Wyróżnieniem
Wspólnie możemy zakrzyknąć: ZWYCIĘŻYMY.
Cała idea Szkoły Minimalnej zaczęła się od wpisu o Świadectwie z Paskiem.
Świadectwo z Paskiem jest tłem grupy.
Likwidacja Świadectwa z Paskiem, byłaby wyłomem w murze.
Bo pogoń za oceną, związany z nią lęk ucznia jest największą zmorą szkoły.
I ta pogoń, ten lęk, blokuje coś najbardziej cennego u człowieka.
Blokowana jest CIEKAWOŚĆ.
Ciekawość, którą mamy od urodzenia, a którą gubimy gdy zaczynamy chodzić do szkoły.
Jedno pytanie:
Czy jesteś za całkowitą rezygnacją ze Świadectwa z Wyróżnieniem, oraz za rezygnacją uwzględniania takiego świadectwa w procesie rekrutacji do szkół średnich?
link do petycji:
https://www.petycjeonline.com/likwidactwa_swiadectwa_z_wyroznieniem_z_paskiem
ps.
Petycja do Ministerstwa Edukacji Narodowej:
https://www.gov.pl/web/edukacja/petycja-zlozona-26-lutego-2019-r
Treść pierwszego wpisu na Szkole Minimalnej o Świadectwie z Paskiem:
Po ukończonej fizyce na uniwersytecie zajmowałem się przez dwadzieścia lat zagadnieniami technicznym.
W tym roku poproszono mnie, abym wypełnił wakat nauczyciela fizyki w szkole podstawowej na kilka godzin w tygodniu.
Jako człowiek z zewnątrz systemu edukacyjnego, zaobserwowałem jedno, w mojej ocenie, niepokojące zjawisko, które być może umyka pedagogom, którzy latami pracują w systemie edukacji.
Uczniowie nie są zainteresowani poszczególnymi przedmiotami, a jedynie możliwymi do uzyskania dobrymi ocenami z tych przedmiotów. Nie mają w sobie ciekawości, charakterystycznej dla dzieci przedszkolnych, a jedynie ambicję uzyskania dobrej oceny i tzw. czerwonego paska. Nie interesuje ich wiedza wynikająca z ciekawości, a jedynie dobra ocena. Mają całkowicie stłumione pasje. Nie potrafią już zadawać pytań jak? gdzie? kiedy? dlaczego?
Oczywiście uczniowie realizują potrzeby swoich rodziców, a te wynikają z chłodnej kalkulacji powstałej w wyniku dostosowania zachowań do systemu edukacyjnego.
Główny problemem, na który chcę tu zwrócić uwagę jest to, że podczas kwalifikacji na kolejne progi edukacyjne, brana jest pod uwagę średnia ocen.
To powoduje, że rodzice i później uczniowie chcą mieć 6 od góry do dołu, aby uzyskać kilka punktów więcej w systemie klasyfikacji. Nie koncentrują się na 2-3 przedmiotach będących realną pasją, każdego człowieka.
Udają, że uczą się wszystkiego, udają że wszystko ich interesuje, udają, że mogą umieć bardzo dobrze wszystko.
Powstaje błędne koło reguły 3 razy Z i permanentny brak czasu na pasje tak szkolne, jak i te nieoceniane pozaszkolne.
Na koniec należy także wspomnieć o samych szkołach, które obsesyjnie walczą o pierwsze miejsca w międzyszkolnych rankingach, opartych o średnią z ocen uczniów.
O szkołach, które potrafią pozbyć się słabo ocenianego ucznia, gdyż zaniżałby on ocenę szkoły w tych rankingach.
Mamy tu obraz szkoły-korporacji, gdzie liczy się wyłącznie cyfra, a nie człowiek i jego pasja.
